Η Κυφωτική Στάση είναι μια μυοπεριτονιακή ανισορροπία που οδηγεί σε καμπτική στάση στη θωρακική μοίρα του κορμού. Μπορεί να ξεκινήσει νωρίς, από την παιδική ακόμη ηλικία.

Τελικά αυτό που συμβαίνει είναι να «κοντύνουν» και να «σφίξουν» τα μαλακά μόρια στην πρόσθια επιφάνεια του κορμού, ενώ αδυνατίζουν και υπερ-διατείνονται οι μύες της οπίσθιας ωμικής ζώνης, επιτρέποντας στην βαρύτητα να αυξήσει την κυρτότητα στην θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα να προβάλλει το κεφάλι προς τα εμπρός.

Αιτιολογία

Το φυσιολογικό κύρτωμα της θωρακικής μοίρας αυξάνεται στην περίπτωση επαναλαμβανόμενης κακής στάσης -π.χ. παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή ή στο κινητό τηλέφωνο, παρακολουθώντας τηλεόραση, κάνοντας αθλητικές δραστηριότητες  κ.ά.- με το κεφάλι και τα άνω άκρα να προβάλλουν προς τα εμπρός. Έχοντας τους οπισθίους μύες του κορμού σε διάταση, επομένως και σε αδυναμία, χάνεται η ικανότητά τους να διατηρήσουν την όρθια στάση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε όσους γυμνάζουν υπερβολικά τους κοιλιακούς μύες, χωρίς να φροντίζουν την εκγύμναση των ραχιαίων μυών τους αντίστοιχα.

 ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Η αυξημένη θωρακική κύφωση συνοδεύεται από ανατομικές προσαρμογές και την ανάλογη συμπτωματολογία, όπως για παράδειγμα αυχενικό πόνο και πονοκέφαλο. Πιο αναλυτικά, εκτός από την πρόσθια κλίση στο κεφάλι και τα άνω άκρα, οδηγεί σε οπίσθια κλίση της λεκάνης, δηλαδή σε απώλεια της οσφυϊκής λόρδωσης, με μόνιμη διάταση των μυών και συνδέσμων της περιοχής. Ο Harrison και οι συνεργάτες του, σε μελέτη τους, συνδέουν την κυφωτική στάση με την χαμηλή οσφυαλγία. Επίσης, μειώνεται η αναπνευστική ικανότητα του ασθενή, καθώς ο στριμωγμένος θώρακας συμπιέζει το διάφραγμα και τις βάσεις των πνευμόνων, δυσχεραίνοντας τους πνεύμονες να εκπτυχθούν. Ο πόνος που συχνά συνοδεύει την αυξημένη θωρακική κύφωση είναι αποτέλεσμα μικροτραυματισμών στους μύες, τους συνδέσμους, στις αρθρώσεις και στα νεύρα της περιοχής, λόγω υπερδιάτασης.

Ένα συχνό λάθος που γίνεται στην προσπάθεια ανακούφισης των ασθενών είναι η σύσταση για εκτατικές ασκήσεις. Αυτό προϋποθέτει την συμμετοχή συνολικά της σπονδυλικής στήλης στην άσκηση. Όμως, καθώς η θωρακική μοίρα είναι δύσκαμπτη ενώ η οσφυϊκή και η αυχενική μοίρα περισσότερο λειτουργικές, το αποτέλεσμα είναι οι τελευταίες να επιβαρύνονται επιπλέον, με ό,τι αυτό μπορεί να επιφέρει. 

 ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Βασική μέριμνα του θεραπευτή είναι να αποφύγει μη-αναστρέψιμες δομικές αλλαγές, και - για τις περιπτώσεις που είναι απαραίτητο- αντιμετώπιση του πόνου. Το επιτυγχάνει με τεχνικές ήπιας κινητοποίησης της σπονδυλικής στήλης, τεχνικές μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης -αν υπάρχουν-, απελευθέρωση των Μυοπεριτονιακών Σημείων Πυροδότησης Πόνου (trigger points), επανεκπαίδευση της στάσης και εκμάθηση προγράμματος ασκήσεων, ώστε το μυϊκό σύστημα του ασθενή να υποστηρίζει τις αλλαγές που έγιναν και να διατηρεί φυσιολογικό επίπεδο λειτουργικότητας. Χρήσιμο σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να φανεί -στην καθιστή θέση- το οσφυϊκό ρολό, που συστήνεται από το Ινστιτούτο McKenzie, το οποίο διορθώνει και διατηρεί ξεκούραστα την φυσιολογική λόρδωση της μέσης, συμπαρασύροντας και τα κυρτώματα της θωρακικής και αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε πιο φυσιολογικά επίπεδα.

ΑΣΚΗΣΗ ΑΥΤΟ-ΕΛΕΓΧΟΥ

ΠΗΓΕΣ

1. Treating T-spine Kyphosis, by Eric Dalton
2. Harrison D et al (2002) ‘How do anterior/posterior translations of the thoracic cage affect the sagittal lumbar spine, pelvic tilt, and thoracic kyphosis?’ Eur Spine J Jun;11(3): 287-93
3. Gallagher S, Marras WS, Litsky AS, Burr D. Torso flexion loads and the fatigue failure of human lumbosacral motion segments. Spine. 2005;30:2265–2273
4. Adams MA, Bogduk N, Burton K, et al. The Biomechanics of Back Pain. Edinburgh, United Kingdom: churchill Livingstone; 2002.
5. Twomey LT. A rationale for the treatment of back pain and joint pain by manual therapy. Phys Ther. 1992;72:885–892