Το λεμφοίδημα μπορεί να διαγνωστεί με τη λήψη του ιστορικού, τη κλινική εξέταση και τη ψηλάφηση. Η κλινική αξιολόγηση και το ιστορικό του ασθενή είναι ικανά να μας δώσουν μια αρκετά σαφή διάγνωση. Όταν η κλινική αξιολόγηση  δεν είναι επαρκής τότε πρέπει να εξεταστούν άλλες αιτίες που προκαλούν οίδημα.

Η λέμφος αποτελεί μέρος του αμυντικού μηχανισμού του σώματος. Καθαρίζει τους ιστούς από διάφορους παθογόνους οργανισμούς, στην συνέχεια περνά και φιλτράρεται μέσα από τους λεμφαδένες, ενώ τέλος ενώνεται με την φλεβική κυκλοφορία στην πορεία προς την καρδιά.

Πόδια πρησμένα, κουρασμένα, με αίσθημα πόνου και καψίματα.  Συνήθως είναι μια προσωρινή ενόχληση που προκαλείται από την πολύωρη ορθοστασία, τα στενά παπούτσια, την ακινησία λόγω της καθιστικής εργασίας ή των πολύωρων αεροπορικών ταξιδιών, αλλά και  την έκθεση του σώματος σε πολύ ζεστό περιβάλλον.

Λεμφοίδημα επακόλουθο ενός χειρουργείου μαστού προκαλείται από μηχανική βλάβη του λεμφικού συστήματος. Οι διαδικασίες του μεταβολισμού διαταράσσονται, πρωτεΐνη συσσωρεύεται στους ιστούς με όλες τις αρνητικές συνέπειες για την κυκλοφορία της λέμφου προκαλώντας λεμφοίδημα.

Δευτεροπαθές λεμφοίδημα: Η εμφάνισή του είναι αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης για την αντιμετώπιση καρκίνου (βλάβη λεμφαγγείων, εκτομή λεμφαδένων), που επιδεινώνεται από την ακτινοθεραπεία. Υπάρχουν περιπτώσεις που το δευτεροπαθές λεμφοίδημα είναι αποτέλεσμα οξείας λοίμωξης από δάγκωμα ερπετού, ή  τσίμπημα μολυσμένου εντόμου.

Η ελαφριά άσκηση, ακόμα ένας απλός περίπατος μισής ώρας την ημέρα, συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Είναι γνωστό από καιρό ότι οι δραστηριότητες μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αλλά νεώτερες έρευνες δείχνουν ότι η άσκηση αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα και στην θεραπευτική προσέγγιση.