"ΚΡΑΚ" ΣΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΚΑΙ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Σχετίζεται ή όχι η συνήθεια των ανθρώπων να προκαλούν τριγμό/«κρακ» στα δάχτυλά τους με την οστεοαθρίτιδα;
Αρκετοί άνθρωποι αρέσκονται να προκαλούν έναν τριγμό, ένα «κρακ», στα δάκτυλά τους. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, δεν φαίνεται να υπάρχει συσχετισμός της συγκεκριμένης συνήθειας και της οστεοαρθρίτιδας στο χέρι.
Ωστόσο, μελέτη έδειξε πως υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ αυτού του τριγμού και της οστεοαρθρίτιδας στην μετακαρποφαλαγγική άρθρωση. Για τον λόγο αυτό, ομάδα ερευνητών πραγματοποίησε αναδρομική μελέτη, στην οποία συμμετείχαν ασθενείς με αποδεδειγμένη ακτινογραφικά οστεοαρθρίτιδα στο χέρι, και υγιή άτομα, τα οποία λειτούργησαν ως ομάδα ελέγχου.
Τα άτομα που έλαβαν μέρος ήταν ηλικίας 50 έως 89 ετών και είχαν υποβληθεί σε ακτινογραφία του δεξιού χεριού τα τελευταία 5 χρόνια. Οι συμμετέχοντες κατέδειξαν την συχνότητα, την διάρκεια, καθώς και λεπτομέρειες που αφορούσαν την συνήθειά τους να προκαλούν τριγμό στα δάκτυλα, αλλά και πληροφορίες σχετικές με άλλους γνωστούς παράγοντες κινδύνου εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας στο χέρι.
Στους συνολικά 215 συμμετέχοντες (135 ασθενείς και 80 από την ομάδα ελέγχου) το 20% είχε την συνήθεια να προκαλεί τριγμό στα δάκτυλα. Από την έρευνα πρόεκυψε ότι εκτιμώντας την συχνότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας σε οποιαδήποτε άρθρωση στο χέρι, αυτή ήταν παρεμφερής σε όσους προκαλούσαν τριγμό (18.1%) και σε εκείνους που δεν προκαλούσαν (21.5%; P=.548). Επίσης, αποδείχθηκε ότι η συχνότητα και η διάρκεια του τριγμού δεν σχετίζονταν με την εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας.
Τελικά, οι ερευνητές συμπέραναν ότι η συνήθεια του τριγμού στα δάκτυλα του χεριού δεν σχετίζεται με την εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας στο χέρι.
ΠΗΓΗ
J Am Board Fam Med. 2011 Mar-Apr;24(2):169-74. doi: 10.3122/jabfm.2011.02.100156.
Knuckle cracking and hand osteoarthritis.
Deweber K1, Olszewski M, Ortolano R.
Author information
•Department of Family Medicine, Uniformed Services University of the Health Sciences, Bethesda, MD 20814, USA.
Τελευταία άρθρα
ΕΞΑΡΘΡΩΣΗ ΚΝΗΜΟΠΕΡΟΝΙΑΙΑΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ
Η κνημοπερονιαία εξάρθρωση απαιτεί έγκαιρη διάγνωση και πρόγραμμα εξατομικευμένης αποκατάστασης για την λειτουργική επαναφορά τής άρθρωσης.
STRESS: Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Το στρες αναδεικνύεται σε πολύπλευρη απειλή που διαβρώνει υγεία, ισορροπία και ποιότητα ζωής του σύγχρονου ανθρώπου.
ΑΜΜΕΣΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ – ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Η άμεση πρόσβαση στη φυσικοθεραπεία μπορεί να προσφέρει ασφαλή και ιδιαίτερα αποτελεσματική φροντίδα, ενισχύοντας την ποιότητα και την αποδοτικότητα των συστημάτων υγείας, ή εμπεριέχει κινδύνους για τους ασθενείς;
Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΡΙΒΟΥΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΟΝΟΥ
Ο χρόνιος πόνος δεν αντικατοπτρίζει πάντα βλάβη ιστού, αλλά αφορά μια δυναμική κατάσταση με σύνθετους νευρολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνιολογικούς μηχανισμούς που απαιτούν κατανόηση και ολιστική προσέγγιση.
MANUAL ALIGNMENT THERAPY: ΜΙΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Ολιστική μέθοδος που αποκαθιστά τη σωστή ευθυγράμμιση του σώματος, μειώνοντας τον πόνο και βελτιώνοντας τη λειτουργικότητα μέσω χειροθεραπείας και εξατομικευμένων ασκήσεων.
ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
Η σύγχρονη αντιμετώπιση για την ισχιαλγία δίνει έμφαση στη φυσικοθεραπεία, την ενεργό κινητοποίηση και την εκπαίδευση του ασθενούς για αποτελεσματική αποκατάσταση.
ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ
Η ακράτεια μετά τον τοκετό επηρεάζει έως και μία στις τρεις γυναίκες, και συχνά παραμένει αδιάγνωστη λόγω ντροπής ή ελλιπούς ενημέρωσης.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.
ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.