Πόνος στον κόκκυγα συνήθως προκαλείται από τραυματισμό στην περιοχή λόγω πτώσης ή άμεσου χτυπήματος κατά τη διάρκεια άθλησης. Αυτό το είδος του τραυματισμού μπορεί να προκαλέσει κάταγμα ή εξάρθρωση της ιεροκοκκυγικής άρθρωσης με αποτέλεσμα να προκαλείται μη φυσιολογική κίνηση κατά τη διάρκεια του καθίσματος και αρκετός πόνος. Είναι συνηθισμένο σε ποδηλάτες, κωπηλάτες και σε ανθρώπους που δουλεύουν μπροστά σε υπολογιστή, λόγω παρατεταμένης πίεσης στην περιοχή.

Η Ida Rolf ονόμασε τον κόκκυγα "το κάθισμα της ψυχής"

Η εγκυμοσύνη είναι ακόμη μία αιτία τραυματισμού του κόκκυγα. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου της τριμήνου, ο κόκκυγας αποκτά μεγαλύτερη κινητικότητα, επιτρέποντας μεγαλύτερη έκταση και κάμψη, γεγονός που μπορεί να τραυματίσει τους επικείμενους ιστούς (μύες και συνδέσμους), να δημιουργήσει φλεγμονή ή ακόμη και οστεοαρθρίτιδα της ιεροκοκκυγικής άρθρωσης.

Ένα από τα συνηθισμένα παράπονα που κάνουν οι ασθενείς είναι πως δεν δίνεται η πρέπουσα βαρύτητα στα συμπτώματα που εκδηλώνουν. Πραγματικά, πολλοί ιατροί εκφράζουν προκατάληψη στον πόνο του κόκκυγα, ο οποίος αναφέρεται και ως πόνος στην κατώτερη οσφυϊκή μοίρα. Αλλά δυστυχώς, ο πόνος είναι συνήθως αρκετά έντονος και επίμονος που δυσκολεύει τη φυσιολογική κίνηση του ασθενή.

 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ

Στους ανθρώπους ο κόκκυγας συμβάλει σε σημαντικές βιομηχανικές λειτουργίες και αποτελεί σημείο πρόσφυσης μυών, τενόντων και συνδέσμων. Οι μύες που προσφύονται στο πρόσθιο τμήμα του κόκκυγα περιλαμβάνουν τον Ανελκτήρα του Πρωκτού (levator ani) που θεωρείται ότι απαρτίζεται από τρείς διαφορετικούς μύες, τον Κοκκυγικό, τον Λαγονοκοκκυγικό και τον Ηβοκοκκυγικό (coccygeus, iliococygeus και pubococcygeus). Αυτοί οι μύες έχουν στηρικτικό ρόλο στη βάση της λεκάνης, συγκρατώντας το περιεχόμενο της. Επίσης, ρυθμίζουν τη λειτουργία της εγκράτειας των κοπράνων, της εκκένωσης του εντέρου ενώ βοηθάνε στη σωστή διαφραγματική αναπνοή. Oι μύες που εκφύονται από το οπίσθιο τμήμα του κόκκυγα περιλαμβάνουν τον Μεγάλο Γλουτιαίο (gluteus maximus) και μερικές μυϊκές ίνες του Δικέφαλου Μηριαίου (bicep femoris) που συχνά είναι συνεχόμενες με το Μείζονα Ισχιοϊερό σύνδεσμο (sacrotuberous).

Από όλους τους συνδέσμους που απαρτίζεται ο κόκκυγας οι πιο σημαντικοί για τη θεραπεία του “κυρτού' κόκκυγα είναι ο Μείζων Ισχιοϊερός (sucrotuberous), ο Ελάσσων Ισχιοϊερός και οι προσθιο-πλάγιοι Ιερολαγόνιοι (sacrococcygeal) σύνδεσμοι.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

1- Οξύς εντοπισμένος πόνος στο κόκκυγα

2- Αιμάτωμα στη περιοχή του κόκκυγα

3- Πόνος κατά τη διάρκεια του καθίσματος ή με απευθείας πίεση στον κόκκυγα

4- Πόνος στη μετακίνηση από την καθιστή στην όρθια στάση

5- Πόνος στην αφόδευση

6- Πόνος κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Με τη μέθοδο των ήπιων χειρισμών - manual therapy μπορεί να επιτευχθεί μία συντηρητική θεραπεία για την αντιμετώπιση του τραυματισμού, στοχεύοντας στην χαλάρωση και την διάταση των μυών της περιοχής. Μόλις η μυοπεριτονιακή ισορροπία αποκατασταθεί στην πυελική χώρα και στη σπονδυλική στήλη, ο θεραπευτής μπορεί να χρησιμοποιήσει τους συνδέσμους ως μοχλούς, για να μετακινήσει τον κόκκυγα στη σωστή θέση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί από καθιστή, πρηνή ή πλάγια θέση. Ο θεραπευτής αρχικά ψηλαφεί τον κόκκυγα και έλκει τους συνδέσμους σε οπίσθια κατεύθυνση. Κρατώντας σταθερά για 10 έως 60 δευτέρα. Οι ιστοί που καλύπτουν τον κόκκυγα θα αρχίσουν να χαλαρώνουν. Η μέθοδος «σύσπαση – χαλάρωση» μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με αυτή την τεχνική. Καθώς ο κόκκυγας έλκεται οπίσθια, ο θεραπευτής ζητά από τον ασθενή να κάνει μία ήπια σύσπαση των μυών της βάσης της λεκάνης για 3-5 δευτέρα. Αμέσως μετά τη χαλάρωση, η οπίσθια κινητικότητα του κόκκυγα έχει αυξηθεί.

Γενικότερα, όσο χρονίζει το πρόβλημα της κοκκυγοδυνίας, τόσο δημιουργούνται ινώδεις ιστοί και συμφύσεις, όπως και στην περίπτωση αρθρικού τραυματισμού όπου η κίνηση δεν επανέρχεται σταδιακά κατά τη διάρκεια της επούλωσης. Είναι απαραίτητο ο θεραπευτής να ζητάει πάντα την άδεια του ασθενή για να εφαρμόσει αυτή την τεχνική λόγω πιθανής ευαισθησίας της περιοχής, αφού τον ενημερώσει για τον τρόπο και το αποτέλεσμα της τεχνικής.

Αντιμετωπίζοντας ένα τραυματισμένο κόκκυγα, μπορεί να υπάρξει συναισθηματική φόρτιση από τον ασθενή που οφείλεται στη άμεση επαφής των σπονδύλων με την Σκληρά μήνιγγα μέσω του Τερματικού Νηματίου (filum terminale), μια λεπτή στρώση συνδετικού ιστού που καταλήγει στο τέλος της σπονδυλικής στήλης. Καθώς ο ιεροκοκκυγικός σύνδεσμος κάμπτει τον κόκκυγα πρόσθια, συμπιέζει και υπερτείνεται το Τερματικό Νημάτιο. Έντονα κυρτός κόκκυγας μπορεί να δημιουργήσει πόνο στη μέση ή ακόμη πονοκέφαλο. Σε κάθε περίπτωση οι τεχνικές απελευθέρωσης των συνδέσμων θα πρέπει να γίνονται πάνω από τα εσώρουχα και σε ένα κατάλληλο περιβάλλον.

ΠΗΓΗ: www.erikdalton.com