Συχνά παραπονούμαστε για πόνο μετά από έντονη δραστηριότητα, κυρίως με τη χρήση συγκεκριμένου μέλους του σώματός μας και μιλάμε για υπερκόπωσή του. Στην πραγματικότητα αναφερόμαστε στο σύνδρομο καταπόνησης.

Το σύνδρομο της υπερκόπωσης ή καταπόνησης στις αρθρώσεις, όπως το αναφέρει και ο όρος, είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής χρήσης τους. Με μεγαλύτερη συχνότητα εμφανίζεται στην άκρα χείρα, στον καρπό και στον βραχίονα. Βασικό σύμπτωμα είναι ο πόνος. Συμπτώματα της υπερκόπωσης των αρθρώσεων μπορεί να είναι επίσης: το μυρμήγκιασμα, η μυϊκή αδυναμία, το μούδιασμα, το οίδημα και η δυσκαμψία. Ο τραυματισμός δεν προκαλείται μόνο από την συνεχόμενη επανάληψη κάποιας κίνησης, αλλά μπορεί να προκληθεί αν το μέλος του σώματος δεν είναι προετοιμασμένο για παρατεταμένη δραστηριότητα, ή για συνδυασμένες κινήσεις με αντίσταση, ή μπορεί να προκληθεί από κακή τεχνική.

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ 

Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις υπερκόπωσης ή υπερχρήσης των αρθρώσεων είναι:

• Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα: Ο καρπιαίος σωλήνας είναι ένα μονοπάτι κάτω από τον καρπιαίο σύνδεσμο στον καρπό, που περιλαμβάνει το Μέσο Νεύρο και τους τένοντες των καμπτήρων των δακτύλων. Η υπέρχρηση μπορεί να προκαλέσει οίδημα στο έλυτρο (την μεμβράνη που περιβάλει τον τένοντα). Το οίδημα πιέζει το Μέσο Νεύρο με αποτέλεσμα μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, ή πόνο που ξεκινά από τον καρπό και προβάλλει στον αντίχειρα και τα πρώτα τρία δάκτυλα, ή μπορεί ακόμα να προβάλλει αντίθετα μέχρι τον αγκώνα. Συνήθως τα συμπτώματα επιδεινώνονται την νύκτα.
• Επικονδυλίτιδα αγκώνα, ή τέννις elbow: Ο συνδυασμός της περιστροφής τού καρπού παράλληλα με αντίσταση, όπως όταν παίζουμε tennis, ή golf , ή απλά η χρήση κατσαβιδιού μπορεί να προκαλέσουν μία μορφή επικονδυλίτιδας. Ο πόνος ξεκινά κοντά στον αγκώνα και μπορεί να προβάλλει εμπρός ή πίσω από το αντιβράχιο.
• Τενοντοπάθεια: Ονομάζεται η φθορά στο κολλαγόνο του τένοντα μετά από υπερβολική δραστηριότητα στον καρπό, στον αγκώνα, ή στον ώμο.
• Εκτινασσόμενος δάκτυλος, ή Trigger finger: Όταν προκαλείται η αίσθηση της διακεκομμένης κίνησης στην κάμψη των δακτύλων. Εμποδίζεται η ομαλή διολίσθηση του τένοντα στο έλυτρο, εξαιτίας οιδήματος.

Θ Ε Ρ Α Π Ε Ι Α

Άμεση θεραπεία σημαίνει ταχεία αποκατάσταση

Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της υπερκόπωσης ή υπερχρήσης των αρθρώσεων, όπως και σε κάθε περίπτωση πάθησης,  θα πρέπει να είναι άμεση, προκειμένου ο πάσχων αφενός να ανακουφιστεί  και αφετέρου να μην μετατραπεί το πρόβλημα σε χρόνιο.

Υπάρχουν διάφοροι και διαφορετικοί τρόποι προκειμένου να προστατευθείτε από τυχόν επιδείνωση του συνδρόμου υπερκόπωσης. Τέτοιοι είναι:

 ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

• Εφαρμογή πάγου για να μειωθεί ο πόνος. Συμπληρωματικά μπορεί να χρειαστείτε κάποιο αντιφλεγμονώδες φάρμακο.
• Ανάπαυση. Το σύνδρομο μπορεί να υποχωρήσει αν σταματήσει ο μηχανισμός που το προκάλεσε. Μπορεί να χρειασθούν αρκετές εβδομάδες για να σταματήσει ο πόνος εντελώς.
• Νάρθηκες. Ένας άλλος τρόπος να σταματήσει ο πόνος είναι η εφαρμογή ναρθήκων, ώστε να προστατεύεται το μέλος από υπερβολικές κινήσεις. Ακόμα και αν δεν είναι απαραίτητη η εφαρμογή του την ημέρα, καλό είναι να εφαρμόζεται στην διάρκεια της νύκτας ώστε να συγκρατείται το μέλος σε ουδέτερη θέση

ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ - MANUAL THERAPY

Η αντιμετώπιση με Φυσικοθεραπεία – Χειροθεραπεία (Manual Therapy), περιλαμβάνει τρεις βασικές φάσεις:

• Ανακούφιση: Η πρώτη φάση της θεραπείας έχει σχεδιαστεί για να περιορίσει, ή να εκμηδενίσει την σοβαρότητα της ενόχλησης, σταθεροποιώντας την κατάσταση όσο το δυνατόν συντομότερα. Βασικό ρόλο έχουν εξειδικευμένες τεχνικές χειροθεραπείας όπως η απελευθέρωση Μυοπεριτονιακών Σημείων Πυροδότησης Πόνου (Trigger Points), Μυοπεριτονιακή Απελευθέρωση (Myofascial Release), Θεραπεία Θέσης Απελευθέρωσης (Positional Release Therapy), κ.α. Χρησιμοποιούνται παράλληλα θεραπευτικά μέσα, όπως Laser, TENS, θεραπευτικός υπέρηχος, ραδιοσυχνότητες (TECAR) κ.ά. Η συχνότητα της θεραπείας ανάλογα με την ένταση των συμπτωμάτων μπορεί να είναι καθημερινή ή δυο με τρείς φορές την εβδομάδα.
• Αποκατάσταση: Οι σκοποί αυτής της φάσης είναι να ισχυροποιηθεί το μυϊκό σύστημα, να βελτιωθεί η λειτουργικότητα τού μέλους και να ολοκληρωθεί η επούλωση των τραυματισμένων ιστών. Συνεχίζεται η εφαρμογή θεραπευτικών μέσων με μηχανήματα. Ολοκληρώνεται με ασκήσεις στο σπίτι, οδηγίες διατροφής και προσπάθεια τροποποίησης των καθημερινών ασχολιών, σύμφωνα με τις ανάγκες της περιοχής.
• Διατήρηση – Πρόληψη: Η τρίτη, και τελική, φάση είναι σχεδιασμένη για να βελτιώσει την υγεία και την λειτουργικότητα της περιοχής, προφυλάσσοντας από τον μηχανισμό που προκάλεσε τον αρχικό τραυματισμό. Η συχνότητα της θεραπείας καθορίζεται από τον θεραπευτή.

Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΜΑΣ ΓΛΙΤΩΝΕΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ

Η καλύτερη φροντίδα για το σύνδρομο καταπόνησης των αρθρώσεων είναι η πρόληψη. Προς την κατεύθυνση αυτή, καλό θα είναι να ακολουθούνται τα εξής:

• Διατάσεις: Πριν ξεκινήσετε μία κουραστική επαναλαμβανόμενη εργασία, προετοιμάστε το σώμα σας ώστε να ανταποκριθεί στην επιβάρυνση που θα δεχθεί. Αυτή η προετοιμασία καλό είναι να περιλαμβάνει διατάσεις στους μύες που θα δεχθούν την επιβάρυνση. Ακολουθείτε το πρόγραμμα των ασκήσεων που σας υπέδειξε ο θεραπευτής σας.
• Σωστή στάση και θέση του σώματος: Προσαρμόστε την θέση του σώματος σωστά και λειτουργικά στην διάρκεια της κουραστικής και επαναλαμβανόμενης δραστηριότητάς σας.
• Εναλλαγές: Εναλλαγές στις δραστηριότητες.
• Διαλείμματα: Να κάνετε διάλειμμα από τις δραστηριότητες, τουλάχιστον, κάθε μία ώρα.
• STOP: Να σταματήσετε την δραστηριότητα που κάνετε με την πρώτη εμφάνιση του πόνου.

ΕΠΑΝΕΚΤΙΜΗΣΗ

Η τακτική επανεκτίμηση της κατάστασης αυξάνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Θα πρέπει να αναφέρετε όλες τις αλλαγές που αισθάνεστε μέσα από την διαδικασία της θεραπείας.  Οι πληροφορίες αυτές είναι σημαντικές, ώστε πάντοτε να λαμβάνονται οι καλύτερες αποφάσεις για την μελλοντική σας φροντίδα. Άλλωστε, η κατανόηση του προβλήματος είναι σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία.