Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΛΥΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ

Συνάδελφοι (αλλά και όσοι έχετε άποψη και κυρίως δυνατότητα λήψης αποφάσεων στο συγκεκριμένο εγχώριο πρόβλημα...), στην Φραγκφούρτη φορείς πολυταυματιών κυρίως από χώρες που θα εκπροσωπηθούν στο Παγκόσμιο κύπελλο όσο και ιδιώτες (κυρίως παραπληγικοί) οργάνωσαν συνάντηση με αυτοσκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών από τις -κατά χώρα- συνθήκες στους τομείς νοσηλεία, αποκατάσταση, κοινωνική επανένταξη των πολυτραυματιών!

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΣΑΜΗ - ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΛΥΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΦΡΑΓΚΦΟΥΡΤΗ (2-6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2006)

Προσοχή: "Πο-λυτ-ραυ-μα-τί-ες" αποκαλούνται διεθνώς. Αυτή η αποκρουστική διατύπωση περί "ειδικών αναγκών" που λέγεται ακόμη στην χώρα μας και υπάρχει ως και στον τίτλο των φορέων (οργανώσεων, ομοσπονδιών), αποκηρρύσσεται γιατί όπως συμφωνήσαμε "special needs" δεν υπάρχουν..."!

Η ανάγκη αξιοπρεπούς τρόπου ζωής στο αναπηρικό αμαξίδιο ή κάθε άλλης κατηγορίας συνανθρώπου (τυφλοί κ.λ.π), είναι ο ορισμός της γενικής ανάγκης, εχθρικέ κοινωνικέ περίγυρε της πατρίδας μου...

Την ιδέα της συνάντησης όπου εξετάστηκε το ενδεχόμενο υλοποίησης ενεργειών (συνέντευξη Τύπου ή, ανάρτηση πανό σε γήπεδα ή, άλλους κοινόχρηστους χώρους των Γερμανικών πόλεων...) στην διάρκεια της διοργάνωσης, είχαν φορείς πολυτραυματιών από την Λατινική Αμερική!

Δέχθηκα τιμητική πρόσκληση με αφορμή τις δυο συνεντεύξεις Τύπου που έχω δώσει για τις σχετικές νεοελληνικές ελλείψεις, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου ανταποκρίθηκε και βρέθηκα εκεί (2-6 Απριλίου) δίπλα σε παραπληγικούς από το Μεξικό, το Εκουαδόρ, την Παραγουάη, την Ουκρανία, την Αγκόλα, το Τόγκο, την Τυνησία, την Γκάνα, την Σλοβενία. Μεταξύ άλλων, έμαθα λοιπόν:

Η Τυνησία αυτοπροσδιορίζεται "τουριστική χώρα" (κι εκείνη...) μέσω χρήσης τεχνητών μέσων πρόσβασης (ράμπες κάθε είδους, ανυψωτικοί μηχανισμοί για τα αμαξίδια) και τείνει να εξασφαλίσει την προσβασιμότητα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ ΧΩΡΩΝ της!
Ακούς Ελλάδα με τα απροσπέλαστα πεζοδρόμια, χώρους διασκέδασης, μέσα μεταφοράς, τους δικούς σου αρχαιολογικούς χώρους, όλα ανεπαρκή για την εξυπηρέτηση των πολυτραυματιών όπως και κάθε άλλος χώρος συνύπαρξης πολιτών;

Η πρόσβαση στην Ακρόπολη (ακόμα κι εκεί...) ήταν αδύνατη ως το 2004 κι εξασφαλίστηκε, όχι για κάθε μνημείο του ιερού βράχου, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων...

Ακόμη, στο Τόγκο(!) τιμωρούνται τα λίγα γυμναστήρια ή οι γυμναστές που αυτοπροβάλλονται σαν "Κέντρα Αποκατάστασης" ή γνώστες των υπηρεσιών της, ενώ προσφέρουν μόνο σωματική άσκηση!
Κι εδώ γυμναστήρια έχουν αναρτήσει χωρίς έλεγχο και επιπτώσεις τις λέξεις "Κέντρο Αποκατάστασης" στη πρόσοψή τους, ενώ το πρόβλημα ανυπαρξίας παροχής των πολυδιάστατων υπηρεσιών τους, είναι συνολικό...

Το Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων στους Άγιους Αναργύρους, το μόνο προσβάσιμο απ' όλα τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς τον δικό του νευροχειρουργό (!) και με άλλες ζωτικές ελλείψεις, φυτοζωεί!

Πρόκειται για ενδεικτικά συμπεράσματα μου, όχι για το σύνολο τους, που εκθέτει την σχετική εγχώρια έλλειψη. Ως γνωστόν, το πρόβλημα είναι θεμελιώδες (επιχείρημα είναι οι αναπηρίες που κληρονομούν τα αναρίθμητα θύματα της κορυφαίας μάστιγας, των τροχαίων...) και αφορά πολλές κατηγορίες πληθυσμού!

Το κόστος κατασκευής ή, αγοράς ραμπών δεν είναι υπέρογκο ενώ οι νέες ιατρικές προοπτικές (βλαστοκύτταρα και όχι μόνο...) για τις ρήξεις νωτιαίου μυελού, απαιτούν ως εύλογη προϋπόθεση της πετυχημένης εφαρμογή τους την καλή ψυχοσωματική κατάσταση του πολυτραυματία! Στην Ελλάδα, αυτή επιτυγχάνεται μόνο μέσω του ηρωισμού λόγω του αφιλόξενου-εχθρικού περίγυρου...

Σπύρος Τσάμης